كلمه "دروازه بان" در قوانين شفيلد 1867 ظاهر شد ، اما اين اصطلاح به بازيكن تعيين شده اشاره نمي كرد ، بلكه به "آن بازيكن در سمت مدافع كه در حال حاضر نزديكترين گل به دروازه خود است" اشاره نمي كند. دروازه بان كه به اين ترتيب تعريف شد ، از امتيازات ويژه اي براي برخورداري برخوردار نبود.
اولين قوانين FA در بازي 1863 هيچ پيش بيني خاصي براي يك دروازه بان نداشت ، زيرا هر بازيكني مي توانست توپ را بگيرد يا ضربه بزند. [7] دست زدن به توپ در سال 1870 (براي همه بازيكنان) كاملاً ممنوع بود. [8] سال بعد ، 1871 ، قوانين براي معرفي دروازه بان اصلاح شد و مشخص شد كه دروازه بان مجاز است توپ را "براي محافظت از دروازه خود" در دست بگيرد. [9] در بازنگري هاي بعدي قوانين ، محدوديت هاي توانايي دروازه بان براي توپ زدن چندين بار تغيير كرد:
1871: دروازه بان فقط "براي محافظت از دروازه خود" مي تواند توپ را در دست بگيرد.1873: دروازه بان نمي تواند توپ را "حمل" كند. [10]1883: دروازه بان نمي تواند بيش از دو مرحله توپ را حمل كند. [11]1887: دروازه بان ممكن است توپ را در نيمه حريف در دست نگيرد. [12]1901: دروازه بان ممكن است توپ را به هر منظور (نه تنها در دفاع از دروازه) در دست بگيرد. [13]1912: دروازه بان مي تواند توپ را فقط در محوطه جريمه در دست بگيرد.1931: دروازه بان هنگام حمل توپ ممكن است تا چهار قدم (نه دو قدم) برداشته باشد.
[14]1992: دروازه بان ممكن است پس از ضربه زدن عمدي توسط هم تيمي اش توپ را اداره نكند.1997: دروازه بان نمي تواند بيش از شش ثانيه توپ را در دست بگيرد.در ابتدا ، دروازه بانان معمولاً بين تيركهاي دروازه بازي مي كردند و محدوديت حركتي داشتند ، مگر زماني كه سعي مي كردند ضربه هاي حريف را مهار كنند. در طول سالها ، نقش دروازه بان به دليل تغيير در سيستم بازي به b تبديل شده است